(yaşamın
ezgisine ulaşmak ister
tüm müzikler!
lakin yürekte
depremler yaratanlar
ona en çok
yaklaşanlardır)
KUTLU EZGİ
*
I
bir efsane
doğ feryat figan
dillensin
diye
nakşedilip
dağa taşa/el oyası yazmaya
o çağda
devingen ezgi ummanı
sığmazdan
olur sagulara/savlara
ne balçığa
saplı duvak
ne dağlanmış
gönül bun'la
sorulsan
sorulsan bir deste
kırık gitar
telinden sorulursun
II
/kulak ver
bak
her nesne
binbir seste
her ses:
bir nefes esende/
ey karaağaç
ey adımlarımın
izine düşeni
benden bilen
olsa olsa
yel kadar ötededir arza yaprak
başını alışı,
elbet kendinedir
dönüşü yeni baştan
döngüde can
güneşten
aya sızmada öylece
III
ve ilkyaza
gebe kalıyor
kendine
yetmez toprak
hangi anlama
vursan
tin: yüreğe
koşulu kısrak
ayazda soluk/hoyrat
nal sesleri
/her tökezleme:
bir kurşun
ah!
her kurşun
binbir ölüme denk bozkırda/
lakin gönülde
tanımını bulan
kutlu ezgi,
hayatla
akmaktır direnmeden!
*
bir Hint efsanesi (Mahabarata'nın en bütünsel bölümü)
Önder
30 Ocak
2000
