Zamanla
Kaybettiklerimiz / Meçhul
Bir gün
insan virgülü kaybetti, o zaman zor cümlelerden korkar oldu ve basit ifadeler
kullanmaya başladı; cümleleri basitleşince düşünceleri de basitleşti. Sonra
ünlem işaretini kaybetti; alçak bir sesle ve ses tonunu değiştirmeden konuşmaya
başladı. Artık ne bir şeye kızıyor, ne bir şeye seviniyordu. Hiçbir şey
onda en ufak bir heyecan uyandırmıyordu.
Bir süre
sonra soru işaretini kaybetti ve soru sormaz oldu, hiçbir şey onu ilgilendirmiyordu:
Ne evren, ne dünya, ne de kendi apartmanı umrundaydı.
Birkaç yıl
sonra iki nokta üstüste işaretini kaybetti ve davranış nedenlerini başkalarına
açıklamaktan vazgeçti.
Ömrünün sonuna
doğru elinde yalnız tırnak işareti kalmıştı. Kendine özgü tek düşüncesi
yoktu, yalnız başkalarının düşüncelerini tekrarlıyordu. Düşünmeyi unuttu
ve böylece son noktaya erişti. |
